Een sabbatjaar om je droom achterna te gaan?

Heb jij er ook al eens aan gedacht dat een sabbatjaar misschien iets voor jou is? Heb je een droom die je gedurende een jaar eens zou uitproberen, maar durf je niet te springen? Tineke Van den Eynde durft wél en wil na één jaar terugkeren naar haar werkgever, met een roman onder de arm. Ze vertelt ons haar verhaal…

Vanwaar je droom om een roman te schrijven?

Het gekke is dat het nooit een droom van me is geweest. Het is eerder een samenloop van omstandigheden. Er was een periode dat ik ’s avonds aan huis gekluisterd was met een slapende baby. Mijn man, die toen nog basket speelde op landelijk niveau, was er vaak niet. Na een tijdje had ik het wel gehad om tv te kijken of een boek te lezen. Dan ben ik in mijn bed gaan zitten, ouderwets met potlood en papier, en ben ik beginnen schrijven. Het boek is dus eigenlijk organisch gegroeid, een product van de omstandigheden waarin ik me bevond.

Je durft te springen. Heb je hier lang over nagedacht?

Helemaal niet. Ik ben nooit bang geweest om risico’s te nemen. Ik ben eerder bang dat ik ooit op een dag tot het besef zou komen dat ik er niet alles heb uitgehaald, dat ik opportuniteiten niet ten volle heb benut, dat ik niet het volledige potentieel in mezelf heb gerealiseerd.

Heb je lang getwijfeld, want jouw beslissing heeft toch een impact op het bedrijf waar je werkte?

Nee, ik heb helemaal niet lang getwijfeld. Ik besef dat mijn werkgever, nmg, het nu een tijdlang zonder mij moet doen, maar daar zijn oplossingen voor. Ik heb een waardevolle vervangster van wie ik overtuigd ben dat ze topwerk zal leveren en de overgang is ook heel vlot verlopen.

Hoe had je dit aangepakt als je werkgever niet akkoord ging?

Dan was de kans reëel geweest dat we de samenwerking hadden beëindigd, om dan misschien nadien opnieuw in te haken. Ik was alleszins heel blij toen Andy, de zaakvoerder, me zei dat hij me graag aan boord wilde houden en dat hij het als zijn plicht vond om dan zijn rol op te nemen.

Je sabbatical is begonnen. Hoe ziet een werkdag er nu uit voor jou?

Ik neem mijn werkdagen heel serieus en ik bekijk het schrijven van dit boek echt zoals een andere baan. Ik werk alle weekdagen, van negen tot zes, dan ga ik mijn kinderen halen, en van zodra die in bed liggen, begin ik opnieuw te werken voor ronde twee. Het schrijven heeft zo’n beetje een nachtrat van me gemaakt. Mensen die hun passie najagen, zullen het beamen: als je voor jezelf werkt, dan heb je nooit gedaan, en ken je geen mentale rust totdat het project gefinaliseerd is.

Veel succes!

Mieke Vercruijsse