Het typische duh-gevoel door corona? Dat heet languishing

We zijn weer (deels) gelost. Een terrasje kan opnieuw. Winkelen zonder beperkingen ook. Toch kan dat vooruitzicht vanaf de (thuis)werkplek niet iedereen echt blij maken. Heb jij na bijna een jaar semi-huisarrest ook zo een ijl gevoel? Alsof je hoofd omgeven is door een mistwolk? Daar is een Engelse benaming voor: languishing. Dankjewel coronapandemie.

Zit je een beetje suf aan je bureau uit het raam te staren, ietwat hangerig en onverschillig? Niet bepaald superblij dat je weer mag gaan terrassen ? Je bent niet alleen daar in die twilight zone tussen lusteloosheid en iets wat op lethargie lijkt. Geen angst: depressief ben je niet en een burn-out heb je al evenmin. De Amerikaanse psycholoog Adam Grant bedacht een naam voor dat doffe gevoel dat je mogelijk ervaart: languishing. Daar heeft de coronapandemie ook voor gezorgd.

Mistige voorruit

Niemand kan het dan ook beter beschrijven dan Grant zelf: ”Het is een gevoel van stagnatie en leegte. Het voelt alsof je je dagen doormoddert en door een mistige voorruit naar je leven kijkt.” Qua metafoor kan dat alvast tellen. Languishing oftewel stilaan wegkwijnen, is een gevoel dat je motivatie en focus, maar ook je happy gevoel behoorlijk kan ondermijnen. Het voortdurend starten/stoppen, het geweer (weer eens) van schouder wisselen en steeds weer aanpassen zonder dat je daar nauwelijks zeggenschap in had/hebt, heeft je afgemat.

Borstel jezelf af

Je zou jezelf onder je derrière willen trappen, maar dat lukt niet zonder dat je keihard op je gezicht gaat. Nog een mooie metafoor voor languishing. De oplossing? Klauter uit die stoffige (thuis)werkplek met bijhorende mistwolk, borstel jezelf af en trek eropuit. Naar buiten. Adem de buitenlucht diep in en weer uit. Besef dat je er nog altijd bij bent in tegenstelling tot vijfentwintigduizend andere Belgen. Dat je iets hebt meegemaakt wat zich in de geschiedenis van de mens nog maar een paar keer heeft voorgedaan. Get a grip. Trek de natuur in, zonder tijdslimiet. Luister naar je favoriete muziek. En, praat erover met anderen vanaf het moment dat je je daar klaar voor voelt. Je zal ontdekken dat ook zij dat wrange gevoel zo snel mogelijk proberen af te schudden. Zo zal die mist sneller optrekken dan je zelf ooit had durven vermoeden. Succes!

Pascal Dewulf