Joan De Winne: “Minder kans op burn-out als je leidinggevende verbondenheid en daadkracht kan combineren”

De aandacht voor de burn-outproblematiek blijft maar toenemen. De hallucinante cijfers van bijna 400.000 werknemers die meer dan een jaar thuis blijven, zijn daar niet vreemd aan. Volgens expert Joan De Winne blijft bij alle aandacht die naar het thema gaat één aspect onderbelicht: de belangrijke rol die leidinggevenden spelen in de werkgerelateerde burn-outs.

“Een groot deel van de burn-outs heeft te maken met het feit dat er geen goede klik is met de rechtstreekse leidinggevende”, zegt hij. “Je kan zelf de kans op een burn-out verkleinen door actief op zoek te gaan naar sterke verbondenheid met de leidinggevende en de collega’s en door, als je die niet echt voelt, op een serene en open manier de problematiek aan te kaarten.”

Onlangs publiceerden de VUB, de KU Leuven, de UGent en de Brusselse Odisee Hogeschool de resultaten van een grootschalige bevraging bij 3.350 voltijdse werknemers en 1.170 zelfstandigen. Daaruit blijkt dat een op de acht voltijdse werknemers vrezen dat ze al binnen een jaar zullen opbranden. En dat terwijl België al zowat met de hoogste ziekteverzuimcijfers van Europa kampt.

Verbinding en daadkracht

Joan de Winne, die indertijd nationale bekendheid kreeg als “de rijkswachter met de pet” omdat hij tijdens de zaak-Dutroux als hoofd van het identificatieteam in het journaal elke dag een stand van zaken gaf over de zoektocht naar de verdwenen meisjes, en die nu het coachingbedrijf Vision4Dynamics leidt, heeft op de problematiek van de langdurige afwezigheden een duidelijke kijk. Onlangs zette hij die tijdens een opgemerkte toespraak bij de International Club of Flanders in Gent nog eens uiteen. “De medeverantwoordelijkheid van de leidinggevenden in het hoge aantal burn-outs en de hallucinante ziekteverzuimcijfers”, zo zegt hij, “is als een olifant in de kamer die niet benoemd mag worden. Altijd wordt weer om die hete brij heen gedanst. De kern van de zaak is nochtans eenvoudig: leidinggevenden slagen er vaak onvoldoende in om dankzij een gezonde combinatie van verbinding en daadkracht medewerkers fluitend naar het werk te doen komen.”

Verbondenheid

Dat is volgens De Winne overigens niet de schuld van die leidinggevenden, want uiteraard willen ze zelf niets liever dan dat alles vlot draait, zelfs als ze er zelf niet zijn. Dat ze er vaak niet in slagen om eenvoudige principes zoals erkenning en autonomie toe te passen, heeft gewoon met een gebrek aan vorming en inzicht te maken. Ook de pingpongtafels en fruitmanden die zowat synoniem zijn voor de startupcultuur kunnen het probleem kennelijk niet verhelpen. “Als je zelf de kans op een burn-out wil verminderen, mag je het aspect van de verbondenheid met de leidinggevende in ieder geval niet uit het oog verliezen”, besluit Joan De Winne.

Geert Degrande